Sukarta hoopt op herstel
Sukarta (67) woont samen met vrouw Seni, dochter Kartika, zijn schoonzoon en kleinzoon in een klein huisje in Subang, Java, Indonesie. Al 4 jaar lang heeft hij lepra. Omdat hij door geldgebrek en de afstand niet in staat is om naar het lokale gezondheidscentrum te gaan, heeft hij echter nooit officieel de diagnose lepra gekregen en dus ook geen behandeling en medicatie. Tot enkele maanden geleden.
Ibu Dasih, (42) een lokale vrijwilligster van het lokale gezondheidscentrum bezoekt zijn dorp voor huis-aan-huis huid-controles. Zij ziet de conditie van Sukarta en ze meldt dit direct bij het lokale gezondheidscentrum. Nadat ze hem zelf op de motor naar het gezondheidscentrum brengt, krijgt hij officieel te horen dat hij lepra heeft en ook dat de lepra zijn voet al blijvend heeft aangetast.
En daar blijft het niet bij. Ook zijn vrouw Seni blijkt inmiddels lepra te hebben, evenals zijn dochter Kartika. Gelukkig is de ziekte bij hen op tijd ontdekt. Daardoor is de kans op volledige genezing, na behandeling groot.
Voor Sukarta is het helaas een ander verhaal. Doordat de lepra al in een verder gevorderd stadium is, heeft hij al een tijd lang last van vermoeidheid en een gebrek aan energie. Hij kan hij zijn werk als landarbeider daardoor niet goed meer volhouden en het lukt hem niet meer om voldoende geld te verdienen om zijn gezin te onderhouden. Dat trekt een zware wissel op hem. Ook zijn vrouw en schoonzoon proberen hun steentje bij te dragen in het vergaren van een inkomen, maar al met al is het onvoldoende voor het gezin om rond te kunnen komen.
Sukarta:’Ik kon niet lang achter elkaar werken omdat ik door de lepra erg moe was. Ik voelde mijn lichaam warm worden van de koorts en was niet in staat om uren achter elkaar te werken. Hierdoor verdiende ik steeds minder geld’.
Nu hij onder behandeling is, merkt hij dat zijn energie langzaam weer terugkomt. Toch kan hij nog niet volledig werken. Hij heeft problemen met zijn ogen en ook nog andere medische aandoeningen, die hij niet kan laten behandelen door geldgebrek.
Hij en zijn vrouw zijn dus volledig afhankelijk van gratis medische hulp van de lokale medische kliniek. Door gebrek aan geld en transport, lukt het hen niet altijd om naar de kliniek te gaan. Gelukkig brengt gezondheidsvrijwilliger Ibu Dasih regelmatig de medicijnen bij hen thuis of ze brengt Sukarta op de motor naar de kliniek. Sukarta:’Ik hoop echt dat ik de behandeling kan afmaken en weer kan herstellen van lepra’.
Ook Ibu Dasih hoopt dat Sukarta en zijn vrouw weer herstellen. Ibu: ’Sukarta was de eerste patiënt met lepra die ik doorverwees naar de lokale kliniek. Ik zal er altijd voor hen zijn en hen helpen als het nodig is, aldus Ibu Dasih.