Mozambique

Mijn vrouw is nog erg bang
Agostinho wist al iets van lepra en was daarom zelf niet bang. Toen hij zich niet goed voelde en vlekken op zijn huid kreeg, ging hij naar een voorlichtingsbijeenkomst. Daar vermoedde een vrijwilliger dat hij lepra had en hij werd doorverwezen naar het ziekenhuis. Agostinho is direct met de behandeling begonnen. Agostinho: “De mensen in mijn dorp zeiden dat lepra slecht was voor ons gezin. Mijn vrouw en ik gingen apart slapen. Dat doen we nog steeds, ook al kan ik niemand meer besmetten. Ze is nog erg bang.”

Onvoorwaardelijke steun
“Toen mijn kinderen vlekken op hun huid kregen, zijn we direct naar het ziekenhuis gegaan. Bij hen werd ook lepra vastgesteld. We hebben onze kinderen direct verteld dat je van lepra kan genezen. Zij zijn daardoor gelukkig minder angstig. Eerst haalden we de medicijnen in het ziekenhuis maar later kwam een vrijwilliger de medicijnen elke maand thuisbrengen. Die controle en onvoorwaardelijke steun hielpen ons enorm.”

Het blijft moeilijk om erover te praten
Agostinho vindt het moeilijk om erover te praten. Hij wuift de vragen een beetje weg maar geeft toe dat hij minder gelukkig is dan een paar jaar geleden. Hij gaat naar de zelfzorggroep om zijn wonden goed te leren verzorgen maar praat daar niet over zijn mentale problemen. Zijn vrouw is meer open erover:
“De harmonie is weg, lepra heeft echt gevolgen voor ons huwelijk. Ik wil het wel veranderen en sta open voor therapie.”

Een kijkje in het persoonlijke leven van Agostinho

Een kijkje nemen in het persoonlijke leven van Agostinho? Bekijk zijn fotoalbum

Schrijf u in voor de e-mailnieuwsbrief en ontvang nieuws en informatie over acties of volg ons op social media.