Vader en dochter werken bij Leprastichting Nepal

Aayshma is momenteel onderzoeksassistent bij Leprastichting Nepal. Haar werk bestaat uit het verzamelen, in kaart brengen, analyseren en opslaan van de gegevens van leprapatiënten en hun naaste contacten. Door het analyseren van deze geografische locaties kan de Leprastichting in kaart brengen in welke gebieden veel leprapatiënten dicht bij elkaar wonen, zogeheten ‘clusters’. De clusters geven aan dat in deze gebieden de verspreiding van de leprabacterie nog heel actief is en er dus een intensievere preventieve aanpak nodig is. De kaarten met clusters dienen als leidraad voor het bepalen van de werkgebieden van de projectteams.
Ook gaat ze naar naaste contacten van leprapatiënten om voorlichting te geven over lepra, de mensen te onderzoeken op symptomen en het preventieve middel SDR-PEP te verstrekken.

Begonnen als stagiair
Aayshma is bij Leprastichting Nepal begonnen als stagiaire vanuit haar studie Microbiologie. Later kreeg ze de kans om als onderzoeksassistent aan de slag te gaan. Ze heeft veel interesse in het doen van onderzoek. Bovendien vindt ze dat ze nuttig werk doet voor de gemeenschap, want met SDR-PEP voorkom je dat mensen lepra kunnen ontwikkelen. Er zijn mensen die bang zijn voor de ziekte lepra, maar sommigen staan er heel onverschillig tegenover. Meestal kan ze mensen overtuigen om preventieve medicatie te nemen, maar sommige mensen willen helaas niet luisteren.

“Ik ben zeer gemotiveerd om Nepal lepravrij te maken en vind het heel interessant dat het aantal nieuwe leprapatiënten in de loop der jaren steeds meer afneemt. Ook heb ik heel veel plezier in het werken met mijn vader. Hij heeft veel ervaring opgedaan bij de Leprastichting Nepal afgelopen 25 jaar, dus ik kan nog heel veel van hem leren.”

Trots op zijn dochter
Madhav is er op zijn beurt trots op dat zijn dochter nu ook voor Leprastichting Nepal werkt en hij zijn ervaringen kan delen. Hij werkt al 29 jaar bij de stichting als chauffeur en heeft ook lepra-training gevolgd om mensen met lepra te diagnosticeren. Hij ondersteunt het team bij het stellen van diagnoses. Hij heeft veel veranderingen gezien de afgelopen jaren ten aanzien van lepra. Vroeger waren er veel meer mensen met lepra. Er werden zo’n 200 tot 300 mensen per maand opgespoord. Nu is dat aanzienlijk minder. In die tijd waren de behandelingsfaciliteiten ook niet geweldig in de gezondheidscentra. Later werd de situatie beter. Mensen kregen niet alleen een betere toegang tot behandeling, maar ook de medicatie werd beter. Voorheen was er namelijk  geen MDT (Multi Drugs Treatment), een combinatie van medicijnen waarmee je van lepra kon genezen. Hij vindt het tot slot heel mooi om te zien dat zijn dochter zich inzet om een einde aan lepra te maken.