“Mijn contact met moeder Theresa raakte mij diep”
Nirmala Gupta is voorzitter van de Raad van Toezicht in India. Ze heeft verschillende internationale functies bekleed maar nam het besluit om terug te gaan naar India, naar de geboorteplaats van haar en haar ouders. Vanuit hier zet ze zich volledig in voor vrijwilligerswerk, voor de United Nations, voor kleinere goede doelen én voor de Leprastichting.
Waarom de Leprastichting?
“Aan het begin van mijn carrière kwam ik al in aanraking met lepra. Ik werkte samen met een katholieke priester, Dr. Hunt maar heb ook veel gewerkt met moeder Theresa die zich met heel haar hart inzette voor leprapatiënten die ver werden weggestopt in leprakolonies. Het bestrijden van lepra heeft altijd een plekje in mijn hart gehad. Nu is het moment gekomen om me daar weer intensiever mee bezig te houden.”
Met moeder Theresa had ik een moeder-dochterrelatie
“Ik heb altijd een heel intensief contact met moeder Theresa gehad. Eigenlijk was onze een relatie een soort moeder-dochterrelatie. Ik kon altijd een beroep op haar doen. Zo’n simpel leven dat ze leidde, zo belangeloos stelde zij zich op om anderen te helpen. Tijdens overstromingen in Bangladesh moesten zo snel mogelijk hulpgoederen naar het getroffen gebied worden gebracht. Ik vroeg haar hulp om de airlines te overtuigen mee te werken. Moeder Theresa hoefde niets te vragen. Door haar charisma werkten ze direct en belangeloos mee.”
Levensomstandigheden verbeteren
“Het is belangrijk dat wij naar de totale levensomstandigheden kijken van leprapatiënten. Naast genezen en preventie bijvoorbeeld ook zorgen voor goede hygiëne en betere drinkwatervoorzieningen. Eigenlijk vind ik dat er geen leprakolonies meer mogen bestaan; de mensen moeten onderdeel worden van de samenleving. Als we kunnen zorgen voor integratie, werken we aan een structurele oplossing. Gelukkig zijn we daar ook al mee begonnen.”
Mijn wens? Een volgende generatie kent geen lepra meer.
“We zitten op de goede weg maar we moeten leprabestrijding de komende jaren op nog grotere schaal inzetten. De bekendheid met deze ziekte en de gevolgen ervan bij de publieke opinie vergroten. De ziekte polio is al uit India verdwenen; dit moet ook met lepra gebeuren. Mijn wens? Een volgende generatie kent geen lepra meer en moeten vragen naar wat deze ziekte in India betekende. Dit moet binnen 20/30 jaar mogelijk zijn.”
Overgang naar lokaal goed doel
“Als Raad van Toezicht ondersteunen we dit proces. De transitie brengt veel onzekerheden met zich mee. Het is ook een statuskwestie; bij een internationale NGO zijn de verwachtingen en het imago van je baan anders dan bij een lokale NGO. Dit is voor sommigen even wennen maar het proces wordt goed begeleid.”
Een lokaal goed doel heeft meer feeling met waar de urgentie ligt
Naar mijn mening heeft een internationaal goed doel meer status bij de lokale overheid. Door de kennis en expertise die ze meebrengen. Door de fondsen die ze leveren om het werk te kunnen uitvoeren. Dit heeft direct ook een keerzijde. Er zijn goede doelen waar het geld niet juist wordt besteed of blijft ‘hangen’ waar het minder zin heeft. Een lokaal goed doel kan zorgen voor de juiste besteding van het geld en het daar inzetten waar het nodig is.”