Het Dolhuys Haarlem
In de middeleeuwen werden er overal in West-Europa leprozenhuizen gebouwd. Daar werden mensen met lepra geïsoleerd gehouden van de rest van de bevolking, om te voorkomen dat anderen zouden worden besmet met lepra. Ook in veel Nederlandse steden waren leprozenhuizen te vinden. Nog steeds is er veel te vinden dat herinnert aan deze tijd.
Het Dolhuys Haarlem
Het Dolhuys is een museum in een voormalig Pest-, Dol-, en Leprooshuis van de stad Haarlem. Het pand heeft 700 jaar lang onderdak geboden aan ‘melaatsen, gekken, onaangepasten, alcoholici, hoeren met syfilis, dementerende ouderen, zwervers, mensen in crisis’.
In de loop van de geschiedenis heeft het complex verschillende namen gehad: Leprooshuis, Pest-, Dol- en Leprooshuis, Buitenproveniershuis, Buitengasthuis, Stadsarmen en – Ziekenhuis, Haarlems Tehuis voor Ouden van Dagen, Haarlems Verzorgingshuis Schoterburcht, Crisiscentrum.
De geschiedenis van het complex is enerzijds een voorbeeld van het ideaal van naastenliefde en de zorg voor zwakkeren die hulp nodig hebben. Anderzijds staat het voor het opsluiten en isoleren van mensen die er niet bij horen en die de sociale orde verstoren.