De 7 hoofdzonden
In het begin van de 16e eeuw werden de verschijnselen van lepra in verband gebracht met de 7 hoofdzonden.
De zwellingen, verdikkingen, puisten of zweren waren volgens deze gedachte het gevolg van de opgeblazenheid, d.w.z. de hoogmoed (superbia) van de leprapatient.
Zijn onlesbare dorst en zijn klauwhanden van zijn schraap- of hebzucht (avaritia).
Zijn stinkende adem van zijn gulzigheid (gula)
Zijn vuilheid van de nijd of het inwendige kwaad (invidia).
De besmettelijkheid van de ziekte werd in verband gebracht met vleselijke begeerte, ontucht (luxuria), (lepra werd als huidziekte beschouwd en bij de geslachtsziekten ingedeeld).
Traagheid (invaliditeit van de patient) duidde op de ondeugd van luiheid (desidia).
Zijn hese stem (door ontstoken slijmvliezen) kwam voort uit woedeaanvallen (ira).
De houding van de mensen tegenover de toendertijd ongeneeslijk zieke leprapatient is pas na de ontdekking van de leprabacil (4e kwart 19e eeuw) langzaam gaan veranderen.